Lecąc myśliwcem Phantom nad terytorium wroga, izraelski pilot – major Rami Harpaz, wracający do bazy w „Wojnie Sześciodniowej” z Egiptem, został trafiony sowieckim pociskiem przeciwlotniczym i zestrzelony. W niecałą minutę jego sytuacja odmieniła się diametralnie – z boga przestworzy, kierującego groźnym, ponaddźwiękowym widmem, stał się bezradnym, biernym obiektem na spadochronie, wpadającym wprost w objęcia egipskich sił naziemnych.

Pierwsze co zrobił, to zaakceptował, przyjął do wiadomości fakt, iż został jeńcem, wtrąconym do więzienia przez nieobliczalnego wroga. Nie popadł jednak w pułapkę oczekiwania na datę uwolnienia, co mogło trwać dni albo lata. Wiedział, że takie oczekiwanie koncentruje uwagę na wydarzeniach poza osobistą kontrolą. W miarę trwania niewoli prowadzi to do poczucia bezradności – sytuacja wydaje się coraz bardziej rozpaczliwa. Słabnie wola przetrwania grożąc załamaniem, a stąd tylko krok do śmierci.

Zamiast tego Harpaz skupił się na sobie, włączając własną aktywność w sprawach, na które miał wpływ. Na co mógł mieć wpływ w pojedynczej celi, bez kontaktu z kimkolwiek, będąc pozbawionym przedmiotów i możliwości życia codziennego, do jakich był przyzwyczajony? Ano, biegał po sześć kilometrów każdego wieczora, robiąc ósemki w maleńkiej celi. A kiedy nie ćwiczył, wymyślał umysłowe łamigłówki by zająć czymś umysł, np. znalezienie wszystkich liczb pierwszych w zakresie od jednego do tysiąca. Te ćwiczenia nie miały żadnego praktycznego celu, ale pozwalały przejąć kontrolę nad swym życiem. Oddalić poczucie bezradności, wiodące do zguby. Zamiast więc stać się ofiarą okoliczności, Harpaz zmienił czas spędzony w kilkuletniej niewoli w doświadczenie, pozwalające na fizyczny i psychiczny rozwój, pomimo doznawanych cierpień i tortur. Bowiem nadał ZNACZENIE aktywnościom, w innej sytuacji pozbawionym znaczenia.

To właśnie silne poczucie znaczenia tego co się robi, jest niezawodnym drogowskazem dotarcia do sukcesu i pokonywania kryzysów na drodze do niego. Nic tak nie dodaje sił i determinacji, warunkujących postęp i przetrwanie, jak poczucie znaczenia podejmowanych starań. I na odwrót – nic tak nie niszczy ludzi i ich woli, wiodąc do niepowodzeń, jak odebranie im poczucia znaczenia tego co robią, lekceważenie ich wysiłków, a poprzez to – odmowa akceptacji ich osoby. A akceptacja przez innych, jak pokazuje drabina potrzeb Masłowa, jest, po zaspokojeniu potrzeb fizjologicznych i bezpieczeństwa, najpotężniejszą ludzką potrzebą emocjonalną, której niezaspokojenie wieść może do odmowy, agresji i czynów nieobliczalnych.

Tak na wojnie, jak i w biznesie – znaczenie własnym czynnościom i rzeczom nadajemy my sami. Więc my sami musimy bronić znaczenia swych spraw – nikt nas w tym nie wyręczy. Kryterium, kto decyduje o  znaczeniu naszych wysiłków – my, lub inni – odróżnia tych którzy kierują swym życiem, od tych, których życiem kierują inni. Odróżnia liderów życia i sukcesu od wykonawców, uciekających w czynniki zewnętrzne na które nie mają wpływu, dryfujących w pustą roszczeniowość.

Jeśli więc chcesz odnosić sukcesy i wieść udane życie, ODPUŚĆ SOBIE przerzucanie odpowiedzialności za znaczenie swych spraw na innych. Ta kwestia, w moim odbiorze, stanowi centralną oś książki autorstwa Roma Brafmana pt „Sukces wbrew oczekiwaniom”, wydaną właśnie przez Wydawnictwo Studio Emka.

Książka, napisana przez zawodowego psychologa, pokazuje w przystępny i wszechstronny sposób, od czego zależy i jak się w człowieku rodzi dążność do nadawania znaczenia temu co robi, niezależnie od sytuacji. Pokazuje też wagę okoliczności towarzyszących, jak np. poczucia humoru. Daje wskazówki, w jaki sposób praktycznie wykorzystać wiedzę, związaną z nadawaniem znaczenia własnym wysiłkom.

Ale nie tylko własnym – dla liderów biznesu stanowi nieocenioną podbudowę i uzasadnienie sposobu postępowania z członkami zespołów, polegającego na chwaleniu za dobre, unikając piętnowania niepowodzeń. A to w zgodzie z coraz powszechniejszym traktowaniem błędów, jako warunku nabywania pozytywnego doświadczenia i wiedzy, więc w sumie – rozwoju.

Polecam.

Nota o autorze

Mieczysław Krause

Trener biznesu z wieloletnią praktyką biznesową oraz szkoleniową w zakresie komunikacji interpersonalnej, sprzedaży i negocjacji, dla firm sektora B2B (business to business). W MLM obecny od kilku lat jako budowniczy sieci, analityk branży, publicysta i szkoleniowiec. Zafascynowany potencjałem i perspektywami branży MLM, widzi celowość i możliwość wdrażania w niej sprawdzonych i efektywnych rozwiązań biznesu tradycyjnego. Ten bowiem dynamicznie się rozwija, dawno odrzuciwszy przeżytki, pokutujące w podejściu i metodach pracy Multi-Level Marketingu. Kontakt: 693 286 106; krause@mtk-biuro.pl.

Artykuł Mieczysław Krause: Odpuść sobie pochodzi z serwisu Ranking MLM: marka osobista w biznesie.

Antonina ma 21 lat i właśnie obroniła tytuł licencjata z administracji na Politechnice Warszawskiej. Jej pasją jest rozwój osobisty, a także podróże. Od marca działa w klubie biznesowym Pay Trade International Club, w który zaangażowała całą swoją energię. Po półrocznej działalności osiągnęła pozycję Managera i z zaangażowaniem zaraża swoją pasją partnerów biznesowych.

Dominika Szafrańska: Jak rozpoczęła się Twoja przygoda z firmą Pay Trade International Club? Jak to się stało, że w tak młodym wieku zajęłaś się rozwojem Klubu Biznesowego?

Antonina Fedak: Jestem osobą szybko podejmującą decyzje i otwartą na możliwości, dlatego kiedy przedstawiono mi ideę klubu i zaproponowano Business Lunch, zgodziłam się „w ciemno”.  Pay Trade okazało się najlepszą decyzją jaką podjęłam do tej pory w życiu!

Dominika Szafrańska: Rozwój Klubu jako hobby, pasja czy sposób na życie? Dlaczego Pay Trade International Club, a nie praca na etacie?

Antonina Fedak: To jest biznes, który kocham! Każdego dnia wstaje z uśmiechem na twarzy, bo wiem że to kolejny dzień, w którym poznam nowych, niesamowitych ludzi. Wielu z nich zostanie moimi współpracownikami, a nawet przyjaciółmi na długi, długi czas. Najbardziej lubię poznawać przedsiębiorców. To w ich towarzystwie nieustannie powstają nowe pomysły, możliwości wspólnego zarabiania i rozwoju. Etat niestety odbiera takie możliwości. W końcu doba ma tylko 24h, a nie można pracować więcej niż jest czasu w tygodniu, prawda?

Dominika Szafrańska: Jak wygląda życie lidera w Pay Trade International Club?

Antonina Fedak: Jest cudowne! Każdego dnia zdajesz sobie sprawę, że nie ma rzeczy niemożliwych! Nie czekam na weekend jak statystyczny człowiek, ponieważ mój weekend zaczyna się wtedy, kiedy będę miała na to ochotę. Dzięki temu, uśmiech nie schodzi mi z twarzy od marca.

Dominika Szafrańska: Co pozwoliło Ci osiągnąć sukces w Pay Trade International Club? Doświadczenie, wykształcenie, a może cechy charakteru?

Antonina Fedak: Przede wszystkim determinacja, konsekwencja i niezłomna wiara.

Dominika Szafrańska: Czy uważasz, że polski rynek wspiera młodych biznesmenów?

Antonina Fedak: Jak do tej pory mi osobiście nie przeszkadzał, ale tak naprawdę wszystko zależy od chęci. W końcu są w Polsce ludzie, którym udało się osiągnąć sukces.

Dominika Szafrańska: Jednak młodzi ludzie coraz częściej wyjeżdżają za granicę. Co o tym sądzisz?
Antonina Fedak: Tak, wyjeżdżają za granicę do pracy, z nadzieją na lepsze życie. Przecież „trawa jest zawsze bardziej zielona za płotem”. Często jednak okazuje się, że pracują na niższych stanowiskach, niż mogli by obejmować w Polsce. Naprawdę smutny jest fakt, że wiedzę zdobytą na studiach nijak da się zaaplikować na zmywaku. Ja biznes robię w Polsce, a jedyny powód dla którego wyjadę za granicę, to taki, że uwielbiam podróżować i  kocham ciepłe nadmorskie klimaty.
Dominika Szafrańska: Jakie masz rady dla tych, którzy zostają i próbują swoich sił na polskim rynku?

Antonina Fedak: Rozwijaj się, dużo czytaj i otaczaj się właściwymi ludźmi. Skup się na swoich celach i marzeniach, a przede wszystkim DZIAŁAJ, zanim życie ucieknie Ci przez palce. Wtedy szybko okaże się, że rozwiązania, narzędzia i środki pojawią się same. Tak brzmi moja rada dla wszystkich, niezależenie od tego gdzie są i co robią!

Dominika Szafrańska: Co przyniesie przyszłość? Jakie są Twoje cele, marzenia?

Antonina Fedak: Moje motto to „Jak nie drzwiami, to oknem”, dlatego idę na sam szczyt! Marzenia, cele – mierzę wysoko. Dyrektor Globalny w Pay Trade International Club brzmi rozsądnie. Do tego przestronny i potężny dom pod Barceloną, a w garażu zaparkowany Mercedes S500 Coupe AMG oraz czteromiesięczna podróż po Azji. Oprócz tego nadal będę cieszyć się każdą chwilą życia i osiągnąć radość, szczęście i spokój.

Dominika Szafrańska: Dziękuję za rozmowę i życzę powodzenia!

Artykuł „Jak nie drzwiami, to oknem“, czyli Antonina Fedak, Manager Pay Trade International Club w drodze na szczyt pochodzi z serwisu Ranking MLM: marka osobista w biznesie.

1. Czas

Czas jest skarbem – postaraj się by czas, który oszczędzasz, nie był czasem zmarnowanym. Powinien on być inwestycją w coś, co przyniesie ci korzyści na rynku, nadzieją na przyszłe profity. Dzięki temu czas staje się kapitałem.

Jak wartościowy jest czas? Właściwe zainwestowanie naszego czasu jest warte fortunę, a jego bezmyślne marnowanie to czysta dewastacja. Inwestycja w czas potrafi czynić cuda, więc zainwestuj w swój!

2. Desperacja

Mój przyjaciel i mentor Bill Bailey po skończeniu liceum przeprowadził się do Chicago. Pierwszą pracą jaką podjął było stanowisko stróża nocnego. Gdy ludzie pytali go o powód podjęcia takiej pracy, odpowiadał prostym słowem „niedożywienie”. Owszem, zaczynał jako stróż nocny, ale z biegiem lat otrzymał nagrodę im. Horatio Algera i stał się bogatym i wpływowym człowiekiem. Jego życie to doskonały przykład godny naśladowania.

Desperacja może być potężnym bodźcem, kiedy mówisz „muszę!”. Jeśli jesteś głodny i ubogi, chwycisz się każdej pracy.

3. Determinacja

Inna moja przyjaciółka, Lydia, również dokonała swojej pierwszej dużej inwestycji kierowana desperacją. Musiała wykarmić dzieci, więc zainwestowała dolara w coś, w co wierzyła. Ten jeden dolar został wykorzystany do zakupu kilku produktów, które później mogła sprzedać w handlu detalicznym. Następnie, zbierając pieniądze, mogła kupić większą ilość i sprzedawać hurtowo.

Na początku Lydia mówiła: „Muszę znaleźć klienta” – co oznacza desperację. Później: „Znajdę klienta przed końcem dzisiejszego dnia” – to już determinacja. Jestem całkowicie pewien, że kogoś znalazła. Determinacja, to powiedzenie sobie: „zrobię”.

4. Odwaga

Mając tylko jednego dolara w parze z nieograniczoną odwagą, masz już przed sobą początek wspaniałej przyszłości. Ludzie potrafią robić niesamowite rzeczy, nie ważne co się wydarzy – odważnym należy być pomimo, a nie ponieważ danych okoliczności.

5. Ambicje

Kierując się odwagą, moja przyjaciółka Lydia, dokonała trzech lub czterech sprzedaży. I kiedy już zaczęła, jej ambicja przejęła stery. Pomyślała wtedy: „Jeśli sprzedałam 3, to równie dobrze mogę sprzedać 33. Jeśli mogę sprzedać 33, to mogę sprzedać też 103”. Lydię olśniły jej własne marzenia dotyczące przyszłości.

6. Wiara

Lydia zaczęła wierzyć, że ma dobry produkt i dobrą firmę. Dzięki temu, ta samotna matka z dwójką dzieci bez stałej pracy, zaczęła wierzyć w siebie. „Mój Boże, mam zamiar to kontynuować!” Jej samoocena zaczęła wzrastać.

Wiara jest inwestycją, której nie da się zmierzyć, w przeciwieństwie do pieniędzy. Ale co jeśli masz milion dolarów, a nie masz wiary? Jesteś ubogi. Nigdy nie będziesz bogaty.

7. Pomysłowość

Jak to się stało, że Lydia jest dzisiaj milionerką? Ponieważ wykazała się pomysłowością i dołączyła siłę umysłu do swojej pracy. Prawdopodobnie do tej chwili wykorzystywałeś 1/10 potencjału swojego umysłu. Co kiedy dołożysz pozostałe 9/10? Nie uwierzysz co może się stać. Ludzie wpadają na całą masę intrygujących pomysłów.

Ile jest warta pomysłowość? Fortunę! Wszystko czego potrzebujesz to jeden dolar i garść pomysłów. A potem znajdź rozwiązanie, by to wszystko zaczęło działać.

8. Serce i dusza

Serce i dusza tworzą magię, która porusza ludzi. Motywuje ludzi do podejmowania decyzji, popycha ich do działania, wymaga od nich reagowania.

Co jest substytutem serca i duszy? To nie są pieniądze, ponieważ serce i dusza są o wiele bardziej wartościowe niż milion dolarów. Posiadanie takich pieniędzy bez serca i duszy? Cóż, stajecie się całkowicie nieefektywni.

9. Osobowość

Mój mentor, o którym już wspominałem, Bill Bailey mówił mi: „Musisz nauczyć się, jak czuć się swobodnie zarówno w małej chacie w Kentucky, siedząc z piwem i oglądając walkę z moim przyjacielem Winferdem, a także w posiadłości w Waszyngtonie, będąc gościem senatora.”

Człowiek ma mnóstwo osobowości. Musi je tylko odpowiednio nastroić, wyostrzyć i rozwijać na co dzień. W domu, czy w każdym innym miejscu, nie ma znaczenia z kim rozmawiasz – czy jest to dziecko czy przedsiębiorca, bogaty czy biedny. Nie powinno mieć dla Ciebie znaczenia jak inni są usytuowani. Chodzi o szansę na nawiązanie wyjątkowej relacji z kimkolwiek. Mając ten rodzaj osobowości, masz wygodę poruszania się z łatwością, charyzmą, wyrafinowaniem i pokorą.

Z jednym dolarem i powyższą listą, świat jest Twój! Należy do Ciebie, bez względu na to czego oczekujesz od życia, bez względu na rozwój jakiego oczekujesz. To rodzaj kapitału, który jest bardziej wartościowy niż pieniądze i który jest w stanie zabezpieczyć Twoją przyszłość i fortunę. Pamiętaj, że nie brakuje ci zasobów!

Źródła: 

• http://www.success.com/article/rohn-9-things-more-important-than-money 
  
• https://jimrohn.com/

Artykuł Jim Rohn o wartościach cenniejszych niż pieniądze pochodzi z serwisu Ranking MLM: marka osobista w biznesie.