ZUS największą piramidą finansową w Polsce

Niedawno rząd podwyższył wiek emerytalny do 67 lat. Oczywiście ustawa ta budzi wiele kontrowersji, ale nie ona jest tematem tego artykułu. Niepodważalny natomiast jest fakt, że bez względu na to, czy tego chcesz, czy też nie – musisz w tej piramidzie uczestniczyć. Obowiązek ten nałożony jest nie tylko na Ciebie, ale również na twojego pracodawcę, który co miesiąc odprowadza za ciebie ZUS w wysokości ok. 45%  Twoich dochodów. W związku z tym, 45% zarobionych przez ciebie pieniędzy trafia do budżetu tego urzędu, który jest niczym worek bez dna, bo środki, które wpływają do niego ze składek, automatycznie z niego wypływają w postaci emerytur. Nie wspominając już o fakcie emerytur niejako niezasłużonych, otrzymanych po niewielkiej ilości przepracowanych lat, ze względu na tzw. przywileje emerytalne.
Znaczącym problemem jest aktualna sytuacja związana ze strukturą wieku naszego społeczeństwa, z której jasno wynika, że liczba ludzi pracujących, czyli płacących składki systematycznie spada, natomiast ilość osób pobierających świadczenia odwrotnie – stale rośnie. Przewidywania co do przyszłości wskazują, ze nierówność ta będzie się powiększać. Przez taki stan rzeczy, żeby znalazły się środki na obecne i przyszłe emerytury, rząd jest zmuszony podnosić podatki, przez co w jeszcze większym stopniu finansujemy tę piramidę. Na jej dole stoją ludzie pracujący, natomiast na górze ludzie pobierający emerytury. Na samym jej szczycie stoi Minister Finansów.
Kolejną kwestią jest fakt, iż funkcjonujący u nas system ubezpieczeń społecznych, którego głównym elementem jest właśnie ZUS, całkowicie nie spełnia swojej roli, jest po prostu niewydolny. Bo skoro z podatków musimy dokładać do utrzymania emerytów, do wypłacanych im środków, to gdzie jest sens takiego działania? Skoro piramidy w Polsce są nielegalne, to zlikwidujmy ZUS, zamiast likwidować OFE! Oczywiście nie było by to proste, natomiast skuteczne. Skoro system jest dobrowolny, to ja dobrowolnie rezygnuję z ZUS!
Pozwólmy ludziom samym decydować o swojej przyszłości. Pozwólmy im brać za siebie odpowiedzialność. Dajmy im możliwość podjęcia decyzji o tym, czy chcą odkładać na własną „jesień życia”, czy też nie; jeśli chcą – to w jakiej formie, jakie sumy. Niech ich emerytura zależy od nich samych, bo – nie łudźmy się – na państwową emeryturę nie mamy co liczyć.
Więcej na ten temat przeczytasz w artykule „Emerytalna katastrofa”, który znajdziesz tutaj: http://www.kubach.pl/index.php/2012/02/28/emerytalna-katastrofa/
Daniel Kubach