Deficyt cierpliwości wydaje się być jednym z najbardziej palących problemów tak zwanych „naszych czasów”. Nie chcemy i nie potrafimy czekać. Zbyt wolno ładująca się strona, marudzące przy ubieraniu dziecko, kolejka przy kasie albo spóźniający się kurier potrafią błyskawicznie wyprowadzić nas z równowagi. Nie mówiąc już o innych, bardziej skomplikowanych i długofalowych w swojej naturze sprawach – takich jak osiągnięcie sukcesu w jakiejkolwiek dziedzinie, awans, ukończenie studiów, osiągniecie zawodowej czy społecznej pozycji.

Nie chcemy czekać – wszystko chcemy mieć od razu, tu i teraz, natychmiast. Bo przecież życie jest krótkie, a my nie mamy czasu, czas nas goni, czas nam ucieka. Chyba dlatego ciągle znajdują się naiwni, nabierający się na obietnice błyskawicznych pieniędzy bez wysiłku, przyspieszonych kursów, a poradniki typu „Jak schudnąć (odnieść sukces, wyrzeźbić mięśnie, nauczyć się grać w golfa i tak dalej) w weekend” plasują się wysoko na listach bestsellerów.

Może jednak warto w tym całym zabieganiu i pędzie docenić trudną sztukę czekania i płynące z niej korzyści, zamiast marnować cenne minuty na irytację i niepotrzebne nerwy? W końcu czekanie jest wpisane w nasze życie, a im większy i bardziej wartościowy cel, tym bardziej warto uzbroić się w cierpliwość…

Po co czekać?

Cierpliwość chwaliły największe autorytety wszech czasów. Jak Jakub Rousseau twierdził, że cierpliwość jest gorzka, ale jej owoce są słodkie. Phil Bosmans uważał, że „humor i cierpliwość to dwa wielbłądy, na których przemierzyć można wszystkie pustynie”, a święty Augustyn mawiał, że cierpliwość jest towarzyszem mądrości.

Niecierpliwość jest cechą dzieci, które oczekują, że ich potrzeby będą zaspokajane natychmiast. Dojrzałość polega jednak między innymi na tym, że na nagrodę czy efekt swoich działań potrafimy poczekać. Ci, którzy się tego nie nauczyli, o wiele częściej popadają w długi, nabierają się na „tanie kredyty”, wpadają w nałogi (bo nie potrafią odmówić sobie przyjemności tu i teraz), zasilają szeregi nabranych przez piramidy finansowe, obiecujące błyskawiczne pieniądze.

Okazuje się zatem, że jedną z najcenniejszych umiejętności, jakich nabieramy w procesie wychowania, jest czekanie i odraczanie nagrody – jak w słynnym eksperymencie z cukierkiem. Dzieci, które nie zjadły go od razu, otrzymywały w nagrodę jeszcze jeden. Podobnie jest w dorosłym życiu – jeśli nauczymy się systematycznie odkładać pieniądze, w nagrodę spokojnie będziemy mogli wyjechać na wymarzone wakacje, nie obciążając domowego budżetu wysokooprocentowanym kredytem.

To jedna, ta bardziej praktyczna strona medalu. Inną zaletą cierpliwości jest niepowtarzalna wartość, jaką czekanie nadaje rozmaitym sprawom i rzeczom. Czekanie samo w sobie może być przyjemnością. Przypomnijmy sobie radosny czas czekania na święta, które dzięki temu nabierały szczególnej magii. Wiadomo nie od dzisiaj, że najlepszą przyprawą jest głód – czasem więc warto poczekać na coś bardziej wykwintnego niż rzucać się na hamburgera z McDonalda.

Foie gras czy cheeseburger?

Metaforę jedzenia w eleganckiej restauracji albo szybkiego pochłaniania w fast foodach można przenieść na życie zawodowe. Zdarzają się osoby, które drogę „od zera do milionera” pokonują w błyskawicznym tempie, należą jednak one do wyjątków. Zwykle na efekty swojej pracy, takie jak duże pieniądze, ugruntowaną pozycję zawodową, kolejny awans, pracuje się miesiącami i latami, które są wypełnione nauką, zdobywaniem doświadczenia, kolejnymi szkoleniami, niepowodzeniami i tak dalej. Czy jednak zasłużony i wypracowany sukces finansowy nie smakuje znacznie lepiej niż zupełnie przypadkowa wygrana na loterii?

Miłosz Brzeziński w swojej książce „Biznes czyli sztuka budowania relacji” podkreśla, jak cenna jest umiejętność odróżniania tego, co można mieć teraz, od tego, na co warto poczekać. „Kiedy podróżnik staje na szczycie Mount Everesti bierze wdech, to „wydycha eksplozję endorfin”, które gromadził latami, szukając sponsorów, ćwicząc kondycję, zbierając ekipę, dowiadując się, co kupić, a czego nie. I to były lata cudownego myślenia o marzeniu. Już było fajnie zanim się wspiął. Nasz wdech „ale tam pięknie”, kiedy widzimy Everest w telewizji, jest niczym. Bo dumni jesteśmy z tego, co osiągamy z trudem (…). Więc… NIE UJMUJMY SOBIE W ŻYCIU TRUDU” – pisze.

Nauka cierpliwości

Na szczęście cierpliwości można się nauczyć, a raczej można ją w sobie wyćwiczyć. Aby to zrobić, należy najpierw przyjrzeć się swojej hierarchii wartości i zdecydować, co jest dla nas naprawdę ważne. Na takie rzeczy możemy poczekać – oczywiście nie bezproduktywnie. Przykład należy brać ze sportowców, którzy nierzadko latami trenują, aby zacząć zdobywać medale. Cierpliwość to jedna z cech składowych ich sukcesu, ale czekając, wykonywali tytaniczną pracę nad własnym rozwojem.

Cierpliwość w połączeniu z wytrwałością jest kluczem do sukcesu. Jeżeli bardzo Ci jej brakuje, zacznij trenowanie od małych rzeczy. Kup sobie puzzle i ułóż je do końca, zamiast rzucić wszystko po pięciu minutach. W polskich realiach – idź do lekarza i postój sobie spokojnie w kolejce… Zacznij uprawiać ogródek – na efekty w postaci pięknych, własnoręcznie wyhodowanych roślin będziesz musiał zaczekać. Jeśli jesteś niezadowolony ze swojej pracy albo innych spraw spójrz na nie jak na etap przejściowy, potrzebny do zebrania doświadczenia, które zaprocentuje w przyszłości.

Inną metodą uczenia się cierpliwości, szacunku dla czasu, a przy okazji oderwania się od pośpiechu i zabiegania jest medytacja, czyli sztuka zagłębiania się w sobie i koncentracji na oddechu, jednej myśli naraz, bycie „tu i teraz”.

Kiedy w codziennym życiu brakuje Ci cierpliwości, zastanów się dlaczego tak się dzieje. Weź kilka głębokich wdechów i pomyśl, czy warto poświęcać czas na daną czynność. Jeśli nie – daj sobie spokój i zajmij się czymś, co jest naprawdę ważne. Jeśli tak, miej przed oczami wszystkie powody, dla których to robisz, a czekanie stanie się znacznie lżejsze.

Na koniec staraj się czerpać radość z czekania. Podobnie ja w dzieciństwie, skreślaj dni do upragnionego wyjazdu, planuj przyjemne rzeczy z wyprzedzeniem i czekając, myśl o nich. Popuść wodze wyobraźni i zwizualizuj swój długoterminowy cel. Staraj się wyeliminować ze swojego życia zbędny pośpiech, który często sprawia, że nerwowo kręcimy się w kółko, tracąc z oczu najważniejsze wartości.

Powodzenia w nauce cierpliwości! Jak bowiem przewrotnie mawiał Stanisław Jerzy Lec: „Trzeba mieć dużo cierpliwości, by się jej nauczyć”.

Źródła:

• http://zwierciadlo.pl/2015/psychologia/co-nam-daje-czekanie?utm_source=zwierciadlo&utm_medium=boksy&utm_campaign=podobnesrodtekst
• https://portal.abczdrowie.pl/jak-nauczyc-sie-cierpliwosci

Artykuł Cierpliwości! pochodzi z serwisu Ranking MLM: marka osobista w biznesie.