Stałość jest jednym z bardzo istotnych wymiarów wstylu wyjaśnienia nas otaczającej nas rzeczywistości.
Ludzie, którzy mają skłonność do poddawania się uważają, że ich wszelkie niepowodzenia mają stały charakter. Twierdzą oni, że porażki zdominowały ich przeszłość, teraźniejszość i będą na pewno występowały w przyszłości. Natomiast osoby, które nigdy się nie poddają, ufają, że przyczyny ich nieszczęść mają charakter przejściowy.
Jeśli o niepowodzeniach myślisz słowami zawsze i nigdy, nadajesz im tym samym trwały charakter. Jest to typowe dla pesymistycznego stylu wyjaśniania. Jeżeli do opisu przykrych zdarzeń używasz określeń:czasem i ostatnio, to uważasz, że trudności są tylko przejściowe. Takie postrzeganie sytuacji charakteryzuje ludzi o optymistycznym stylu wyjaśniania.
Wymiar stałości jest niezwykle istotny. Jest on niejako odpowiedzią na pytanie „ dlaczego niektórzy ludzie pozostają na zawsze bezradni, a inni po niepowodzeniach szybko dochodzą do równowagi?”
Wymiar stałości decyduje o tym jak długo po porażce osoba pozostaje zrezygnowana.
Niepowodzenie można porównać do upadku ze schodów. Właściwie, każdy kto spadnie ze schodów poobija się i będzie odczuwał ból. Jednak gdy ból minie i potłuczenia się zagoją, to jedni zapominają o tym nieomal natychmiast i chodzą po schodach odważnie, tak jak kiedyś. Inni natomiast, przez wiele tygodni czy miesięcy rozpamiętują upadek, opowiadając o nim wszystkim dookoła i chodzą po schodach bardzo ostrożnie, kurczowo trzymając się poręczy, czy wręcz odczuwają silny lęk już na sam widok schodów.
Nie tylko sposób wyjaśniania negatywnych wydarzeń ma znaczenie. Ważne jest także, to jak patrzymy na pomyślne wydarzenia. Jeśli uważamy, że mają one stały charakter, jesteśmy większymi optymistami, niż ci który uważają, że są one jedynie krótkotrwałe. Osoby optymistyczne doszukują się przyczyn pomyślnych wydarzeń w swoich stałych cechach lub zdolnościach. Pesymiści natomiast uważają, że zachodzą one jedynie czasem i to z przyczyn zupełnie niezależnych.
Ludzie którzy uważają, że pomyślne wydarzenia mają trwały charakter, starają się o wiele bardziej jeśli ich starania przyniosły już wcześniej pożądany rezultat. Ci, którzy uważają pozytywne zdarzenia za krótkotrwałe i przypadkowe nie wkładają w podobne czynności dużo wysiłku, bo nie widzą w tym żadnego sensu.
Maria Tarczyńska
Artykuł zainspirowany książką Martina Seligmana “Optymizmu można się nauczyć”
